دلیل برای تظاهرات، روز گذشته در ایران کم نبود. دیدن مادر پژمان قلی‌پور، شنیدن صدایش؛ انگار تارها در گلویش به خونِ خشکیده خراش می‌کشیدند و حروف از میان خشم و بغض خروشیده در سینه فریاد می‌شدند، وقتی که محبوبه پای برجِ راه‌راه آزادی می‌گفت: «بسه! بردگی بسه!»، آزادی دلش می‌خواست از پشت آن میله‌های راه‌راه فیروزه‌ای که تن سپید مرمری‌اش را ۴۲ سال است با اذان و عمامه در وسط تهران به بند کشیده‌اند، زارزار گریه کند.
دیروز جمعه ۸ مردادماه، در شانزدهمین روز از اعتراضات سراسری، جمعی از مادران جانباختگان آبان ۹۸ در میدان آزادی تهران در حمایت از اعتراضات مردم خوزستان دست به تجمع اعتراضی زدند. اما از آنجا که ترس وجود رژیم را فراگرفته، مامورانش را فرستاد. به مادران حمله کردند. مانند راهزنان بر سر راهشان کمین کردند و برای ساعاتی بازداشتشان کردند.
مادران دادخواه نه فراخوان داده بودند و نه می‌خواستند کسی به خاطر آنها جانش به خطر بیفتد. خاله‌ی سجاد رضایی، از جانباختگان آبان ۹۸ که به همراه مادرش در تجمع اعتراضی روز گذشته حضور داشت، جزئیات ماجرا را تعریف می‌کند:
دیگر کسی در ایران دنبال دلیل برای تظاهرات نمی‌گردد؛ همه فقط در پی یک فرصت مناسب برای ابراز اعتراض، آن هم مستقیم و تیز به ارکان نظام، به اصل ولایت فقیه، به جمهوری اسلامی و خامنه‌ای هستند. این را رژیم هم فهمیده است.
اعتراضات ضد حکومتی دیشب که در جریان جشن قهرمانی تیم فوتبال پرسپولیس در نقاط مختلف کشور رخ دادند، یک بار دیگر به روشنی نشان دادند، که رژیم این روزها از هر تجمعی، به هر مناسبتی که باشد، وحشت دارد:
مردم هم نشان دادند، که فرقی ندارد، استقلالی یا پرسپولیسی باشند، خوزستانی، آذربایجانی یا تهرانی باشند، هر که و هرکجا که باشند، اعتراض خود را به شدیدترین لحن ممکن، در هر فرصتی، هر مکان و زمانی و به هر بهانه‌ای فریاد خواهند زد. اعتراضات امروز بنیادی هستند. ریشه‌ها را نشانه گرفته‌اند. نظام باید تغییر کند؛ این را مردم پس از ۴ دهه استبداد و فساد اسلامی به خوبی درک کرده‌اند.
بر اساس ویدیوهای منتشر شده از اعتراضات شب گذشته، نیروهای سرکوب جمهوری اسلامی در شهرهای مشهد، قم، اراک، بابل با بستن جاده و برخورد خشونت‌آمیز با مردم، مانع از تجمع آنها شدند. تصاویر نشان می‌دهند که ماموران موتورسوار با شوکر و شلیک گاز اشک‌آور به تجمعات حمله میکنند. علیرغم حضور سنگین ماشین سرکوب رژیم در سطح شهرها، ایجاد جو وحشت و رفتار شدیدا وحشیانه‌ی ماموران مسلح، مردم در بسیاری نقاط استان تهران از جمله در نسیم‌شهر، در گلستان شهرستان بهارستان، در نارمک و تهرانپارس و صادقیه، موفق به شکستن جو امنیتی و سردادن شعارهای اعتراضی شدند. مردم دیشب در خیابان‌های شهرها فریاد می‌زدند: «این همه سال جنایت، مرگ بر این ولایت! مرگ بر دیکتاتور! نه غزه، نه لبنان، جانم فدای ایران! مرگ بر خامنه‌ای! رضاشاه، روحت شاد! توپ تانک فشفشه، آخوند باید گم بشه! مرگ بر اصل ولایت فقیه! ننگ ما، ننگ ما، رهبر الدنگ ما!»
همچنین روز گذشته، بر اساس گزارش خبرگزاری فعالان حقوق بشر هرانا، در اهواز دستکم ۶ شهروند بازداشت شده‌اند: ۴ مرد و دو زن. در این گزارش، دلیل بازداشت این ۶ شهروند اهوازی، در دست داشتن پلاکاردهایی در اعتراض به انتقال آب خوزستان در جریان تظاهرات روز گذشته‌ی مردم این شهر در بلوار ساحلی اهواز، ذکر شده است. اما این بازداشت‌ها و برخورد خشونت‌آمیز ماموران با معترضان خوزستانی، هیچکدام مانع از آن نشدند که مجید ناصری‌نژاد، نماینده شادگان در مجلس، صبح امروز در خصوص وضعیت کنونی خوزستان بگوید: «یک آرامشی در خوزستان حاکم شده»! البته ناصری‌نژاد این «آرامش» را مدیون ورود خامنه‌ای و سپاه و ارتش به مسئله‌ی خوزستان عنوان کرد و نتیجه گرفت: «این نشان می‌دهد که مردم ما راضی و کم‌توقع هستند و به یک توجه حداقلی رضایت می‌دهند».
اینترنت هنوز در اکثر مناطق خوزستان یا کاملا قطع و یا با اختلالات شدید مواجه است. این خاموشیست، نه آرامش. دلیل آن هم روشن است: اعتراضات در خوزستان ادامه دارند. سرکوب و بازداشت و کشتار نیز.