امسال نخستین سالیست که ایرانیان برای دید و بازدیدهای نوروزی تأمل و تفکر میکنند، چرا که پیشگیری از بیماری کرونا از فرهنگ نوروزی ما واجب تر است. وقتی که پای درد و دل ایرانیان مقیم داخل و خارج مینشینیم، سنگینی بار این تغییرات را از لابهلای صحبت هایشان حس میکنیم.
خانم ن از تهران : دوست من خارج از تهران زندگی میکند، من به دلیل آنکه بیماری آسم دارم نمیتوانم از خانه خارج شوم، او هم نمیتواند به خانه ی ما بیایید، چون خانواده ی ما یک خانواده ی مذهبی ست، و تا زمانی که ازدواج نکرده باشیم، نمیتوانم دوستم را به خانه دعوت کنم، دلم گرفته است.
آقای ت از تهران : سال نو تنها بودم، با پدرم از آبان ٩٨ حرف نمیزنم، چون همدیگر را نمیفهمیم، و هر بار که حرف میزنیم، ختم به مشاجره میشود، عید تنها بهتر از عید با تنش است. به او گفتم کرونا دارم، باید در خانه تنها بمانم.
خانم ن از شیراز : شوهرم کار آزاد داشت، یک روز مانده به عید، کارفرما عذرش را خواست، چرا که با وجود بیماری کرونا، سفارشات شرکت به حداقل رسیده است، قرار داد های ماه فروردین را تمدید نکردند. من توان پرداخت خرج پذیرایی از مهمان را ندارم.
بیماری کرونا و ضعف دولت در مهار آن، تاثیر چشم گیری بر عادات و احوالات ایرانیان در نوروز گذاشته است.
بسیاری از شهرهایی که پذیرای مسافران نوروزی بودند، امروز شرایط پذیرش مسافران را ندارند. و از آنجایی که سطح خدمات بهداشتی در بعضی از این شهرها از تهران پایین تر است، به تهرانی ها توصیه میشود که در خانه ی خود بمانند.
خانم س از گیلان : لطفا به گیلان نیایید، حال گیلان ما خوب نیست، در بیمارستان ها دیگر تخت خالی پیدا نمیشود، گیلان را فراموش کنید.
در این روزها،مراسم تشییع جنازه هم رنگ و روی دیگری به خود گرفته است. کسانی که جان خود را بر اثر ابتلا به کرونا از دست میدهند، به منوال گذشته دفن نمیشوند.
کاربری در توییتر مینویسد:
“این تصویر آخر سال منه .. نماز میت داییم که بر اثر کرونا فوت کرده.. به همین سورئالی.. بارون میومد .. از هم فاصله داشتیم و هر کس برای خودش گریه میکرد .. خیلی عجیب ، خیلی غمگین .. “

کرونا مفهوم زندگی، فرهنگ، مرگ را به چالش کشیده است، شاید این روزها فرصت خوبی باشد تا به خودمان، عادات و احوالمان، زندگی مان، با دید متفاوت تری بنگریم. از خوشی های کوچک زندگی لذت ببریم، روابط اجتماعی خود را بهبود بخشیم. سال نو و نگرشی نو.
نوروزتان پیروز
صبا بامداد