نابودی همواره هدف نهایی همه نظامهای توتالیتر در طول تاریخ بشری بوده است و جمهوری اسلامی نیز چنانکه شاهدیم از این قاعده مستثنی نیست. با نابودی یک جنگل تنهای بخشی از محیط زیست را از دست نداده‌ایم، بخشهای مختلف یک اکوسیستم زنجیره‌وار با یکدیگر مرتبطند.
حجم تخریب سال به سال افزایش می‌یابد. آتش‌سوزیها در سال گذشته نسبت به سال ۹۷ رشد ۴۰ درصدی داشته است و امسال تنها در ۳ ماه نخست سال ۲۵۰ مورد آتش‌سوزی در کشور ثبت شده است.
پیش از شورش ۵۷ و اشغال ایران به دست حکام ویرانگر اسلامی جنگلهای ایران مساحتی برابر با ۲۲ میلیون هکتار داشته است. از آن پوشش جنگلی وسیع در سال ۱۳۵۶ امروز با گذشت ۴۲ سال تنها ۷,۵ میلیون هکتار باقی مانده است.
سالانه به طور متوسط ۱۵هزار هکتار از جنگلهای ایران طعمه حریق می‌شود و دولت برای مبارزه با این حجم از نابودی تنها ۱۵ میلیارد تومان بودجه اختصاص داده که همین مبلغ ناچیز نیز مشخص نیست که آیا واقعا هرگز پرداخت شده است یا خیر
آنچه می‌سوزد جنگل نیست، ایران است؛ امکان زیستن، محیط زیستن، فردای فرزندان ایران است.