کار، وقتی که دمای هوا در بیرون بالای ۴۰ درجه و در محل کار بالای ۵۰ درجه سانتیگراد است؛ کار، وقتی که دستمزد کفاف مخارج زندگی را نمی‌دهد؛ کار، وقتی که همان دستمزد ناکافی را ماههاست که پرداخت نکرده‌اند؛ کار، وقتی که یک قرارداد سفید‌امضا تنها چیزیست که افق تیره‌ی امنیت شغلی را به تصویر می‌کشد؛ کار، وقتی که پس از ۱۲ ساعت کار روزانه هنوز کارگر نیستی؛ کارگر بیمه دارد، قرارداد کاری دارد، بازنشستگی و مزایا دارد؛ کارگر پیمانی هیچ کدام از اینها را ندارد؛ حقوق معوقه دارد و شغلی جانفرسا، در صنایعی که اقتصاد کشور بدون آنها بی‌معنی می‌شود: نفت و گاز و پتروشیمی!
از روز شنبه ۱۱ مرداد ۱۳۹۹ موج بزرگی از اعتراضات و اعتصابات کارگری در استانهای جنوبی ایران براه افتاده است.
روز شنبه اعتصابات از:
پالایشگاه نفت آبادان،
پالایشگاه نفت سنگین قشم،
پالایشگاه پارسیان،
پالایشگاههای فازهای ۲۲ و ۲۴ پارس جنوبی کنگان، پتروشیمی لامرد، پترو پالایش کنگان آغاز شد.
فاز ۱۴ ای جی و جم ۲ دیروز، یکشنبه ۱۲ مرداد به اعتصابات کارگری پیوستند.
کارگران پتروشیمی پارسیان، سپهر لامرد، شرکتهای اکسیر ۱۳ و پالایشگاه آتروپارت در جفیر خوزستان نیز امروز دوشنبه به اعتصابات خود ادامه دادند
به این ترتیب استانهای جنوبی ایران، شامل استان هرمزگان، بوشهر، خوزستان و فارس سنگین‌ترین اعتصابات کارگری در چهل و یک سال گذشته‌ی تاریخ ایران را رقم زده‌اند.
این اعتصابات از سه روز پیش به شکل خودجوش و همزمان در ۴ استان ایران شکل گرفت و هر روز بر شدت و گسترش آنها افزوده می‌شود.
در همین حال جنبشی از اعلام همبستگی کاربران و فعالان سیاسی در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی در حمایت از اعتراضات کارگری ایجاد شده است که در حال حاضر با هشتگ #اعتصابات_سراسری لحظه به لحظه بر سرعت رشد و گستردگی آن افزوده می‌شود.
