جایی که خشونت حکمفرماست،
فقط خشونت یاری رسان است و
جایی که انسانها هستند فقط انسانها (ژان مقدس کشتارگاهها، برتولت برشت)
زندانهای ایران قتلگاه انسانهای دربند است. شیوع کرونا اکنون وحشتی در میان زندانیان انداخته که شورش نه در یک یا دو زندان کشور بلکه در بسیاری از زندانهای کشور درگرفته است. در زندانهای سپیدار اهواز، عادل آباد شیراز، سقز، الوند همدان، مهاباد، تبریز، پارسیلون خرم‌آباد و الیگودرز شورش درگرفته است. درگیری بین نیروهای نگهبانی و زندانیان آنقدر شدید بوده که کار به شلیک گلوله و کشته و مجروح شدن تعدادی از زندانیان کشیده شده. فعالان حقوق بشر توانسته اند تا این لحظه به هویت چهارتن از کشته شدگان این درگیریها پی ببرند: رضا خرسانی، محمد سلامات، شاهین زهیری و محمد تامولی طرفی. این چهار نفر در درگیری زندان سپیدار اهواز روز دوشنبه ۱۱ فروردین به ضرب گلوله جان خود را از دست داده اند.
قوه قضائیه در اسفند ۹۸ در دو نوبت اعلام کرد که به دلیل شیوع کرونا در زندانها، قصد اعطای مرخصی به زندانیان را دارد و از این خبر نیز چنان که پیشتر در این باره نوشتیم حداکثر بهره سیاسی و تبلیغاتی را برد. شورشهای گسترده در زندانهای سراسر کشور اما خبر از این میدهند که وعده قوه قضائیه چیزی جز دروغی دیگر نبوده است.
در مورد زندانیان سیاسی دربند اما حتی طرح موضوع آزادی موقت و یا مرخصی آنها با فلسفه وجودی جزا در جمهوری اسلامی تناقض دارد. آنچه از تجربه ۴۱ ساله در مورد برخورد جمهوری اسلامی با مخالفانش به دست آمده را میتوان به شکلی شماتیک اینگونه توصیف کرد: نیروهای سرکوبگر تمام تلاششان را میکنند که فرد مخالف و معترض را در همان مرحله اول سربه نیست کنند. اگر در مرحله نخست نتوانستند، سعی خود را در روزهای بازداشت و مراحل بازجویی و شکنجه ادامه میدهند. بسیاری در این مرحله جان خود را از دست میدهند، خودکشی میشوند و یا با بدنهای زخم خورده و دریده شده پس از گذشت چند روز از رودخانه ها و تالابها بیرون کشیده میشوند. فرد معترض اگر در این مراحل زنده بماند، با توسل به اعترافاتی که از او تحت شکنجه مرگبار گرفته اند به پیش قضاتی میرود که احکام صلواتی صادر میکنند. اگر اعدام نشود، میشود زندانی سیاسی. در زندان طی تمام مدت محکومیت تلاش دستگاههای نظام بر این است که فرد نابود شود و یا اگر هم کشته نشد لااقل چیزی از او برای مقاومت باقی نماند. مرگ مخالفان نظام هدف اصلی دستگاه قضاست. قوه قضائیه جمهوری اسلامی در مورد مخالفانش یک مجازات را میشناسد: نابودی!
پس از اعتراضات گسترده آبان ماه و کشتار و دستگیریهایی به همان اندازه گسترده، جمهوری اسلامی تا به امروز که بیش از ۴ ماه از آن اتفاقات میگذرد هیچ گونه آماری نه از کشته شدگان و مصدومین آبان ۹۸ منتشر کرده و نه آماری در مورد تعداد بازداشتیهای آن اعتراضات ویا محل بازداشت و حال و روز آنها اعلام کرده. حال که کرونا در سراسر کشور شیوع یافته، نظام در این ویروس یک همکار و ابزار موثر برای خودش پیدا کرده است. از سویی در خارج از کشور با بکار گرفتن تمام مهره های پروپاگاندا و شاخه های مرتبط، با توسل به ویروس کرونا برای رفع تحریمها و کاهش فشارها از سوی آمریکا دست به یک عملیات گسترده زده است و از طرفی دیگر بدون هیچ زحمتی ویروس کرونا را به داخل زندانها برده تا هر آنکه میتواند را نابود کند.
و نابودی مخالفین و معترضین هدف جمهوری اسلامیست.
آنچه شیراحمد شیرانی در نامه اش از زندان اردبیل نوشته است نیز بیان همین حقیقت است:
[…] «اگر بیش از این تعلل بشود چه بسا همه زندانیان به این ویروس مرگبار مبتلا خواهند شد و آن وقت هیچ راه منطقی و عقلانی وجود نخواهد داشت. قضاوت ها بر عمدی بودن این فاجعه مسجل خواهد بود.»
cover: Erik Mclean