رسانه رسمی قوه قضائیه، خبرگزاری میزان، از آنجا که حتی نام ایرانی ماه «آبان» هم برای این قوه وحشت آور است، یک سال پس از اعتراضات سراسری آبان ۹۸ در اطلاعیه‌ای از «نسیم رحمت نبوی در سلول‌های زندان» و موافقت خامنه‌ای با عفو ۳۷۸۰ زندانی در ایام ربیع الاول (از یکشنبه، ۲۷ مهر ۱۳۹۹ تا دوشنبه، ۲۶ آبان ۱۳۹۹) به «مناسبت فرا رسیدن میلاد با سعادت حضرت ختمی مرتبت محمد مصطفی» (شیعه می‌گوید ۱۷ ربیع‌الأول، سنی می‌گوید ۱۲ ربیع‌الأول و علم تاریخ می‌گوید حتی سال تولد محمد هم دقیقا معلوم نیست، احتمالا روزی در بین سالهای ۵۷۰ تا ۵۷۳ میلادی) خبر داد. در همین اطلاعیه گفته شد که «برخی از محکومین امنیتی نیز» در میان این ۳۷۸۰ نفر خواهند بود. تعداد دقیق این «برخی» در اطلاعیه نامعلوم بود. اما به اینکه کدام دسته از این «برخی» قرار است آزاد شوند، در جمله‌ای ضمنی اشاره شد: «برخی از محکومین امنیتی که عفو می‌شوند مدتی است که با مرخصی بیرون از زندان هستند که به دلیل حسن رفتار مشمول عفو شده و دیگر به زندان باز نخواهند گشت.» در میان سطور همین تبلیغ “رافت اسلامی” می‌شد خواند که قوه قضائیه‌ی خامنه‌ای قصد آزاد کردن هیچ معترض دربندی را ندارد.
رسانه‌های سپاه، پروپاگاندای رژیم، خود خبرگزاری میزان، چندین هفته از این خبر پوشالی بهره‌برداری تبلیغاتی کردند. میزان، یک هفته پس از انتشار اولیه‌ی این خبر، در مطلبی عینا تیتر رسانه‌ی امنیتی، روزنامه جوان، را کپی و منتشر کرد:
ماشین پروپاگاندای رژیم از آزادسازی معترضان آبان ۹۸ نوشت، از «قدرت‌نمایی» قوه قضائیه در سالگرد آبان خونین، از «به رخ کشیدن صلابت نظام همزمان با نشان دادن رأفت اسلامی با آزادسازی لیدر‌های اغتشاشات در سالگرد اغتشاشات.»
قدرت نمایی در برابر که؟ این «لیدرها» چه کسانی بودند؟ نامشان چه بود؟ اگر لیدر بودند و امنیتی، چگونه در مرخصی بیرون از زندان بسر می‌بردند؟
این پرسشها اکنون با گذشت بیش از یک ماه از انتشار خبر توخالی آزادسازی بازداشت‌شدگان اعتراضات سراسری آبان ۹۸ به روشنی پاسخ داده می‌شوند: توسط وکلای زندانیان آبان ۹۸.
برای معترضان آبان خونین از اساس عفوی در کار نبوده
مصطفی نیلی وکالت تعدادی از معترضان آبان ۹۸ که اکنون در بازداشت به سر می‌برند را بر عهده دارد. او می‌گوید که در ۲۰ روز گذشته به جز یکی دو نفر کسی از بازداشت‌شدگان با او تماس نگرفته: «آنها در زندان بسیار ناامید شده‌اند.[…] من یک لیست ۳۳ نفره از عفو‌شده‌ها را دیدم و حدودا بین ۱۰ تا ۱۲ نفر در داخل زندان بودند و عفو شدند. و بقیه عفو خورده‌ها اصلا حکم‌شان اجرا نشده بود. ۲۵ نفر از دراویش بودند که تبعید آنها منتفی شد. یعنی آمار من حدود ۶۰ نفر است. در بیانیه آمده است که محکومین آبان عفو شده‌اند. در حالی که ۵ نفر از آبانی‌ها هم شامل این عفو نشده‌اند. یک فضای ناامیدی در زندان در جریان است و به اعتبار ما هم خدشه وارد شد. چون به آنها گفته بودیم عفو خواهید شد. اما در عمل چیزی را ندیدیم.»
ممکن است به خاطر دو کیسه برنج و کمی کالباس بازداشت شده باشند. با چه منطقی به آنها حکم‌های سنگین چهار و پنج سال داده‌اید
علی مجتهدزاده، یکی دیگر از وکلای “آبانی‌ها”، حتی از بکار بردن واژه «امنیتی» و یا «سیاسی» در مورد بازداشت‌شدگان و عفو دروغینی که قوه قضائیه در خصوص آنها اطلاعیه داد، امتناع می‌ورزد و می‌گوید: «قوه قضائیه باید در اینجا پاسخگو باشد. یک بخشی از این زندانیان سیاسی نیستند، چه برسد به اینکه امنیتی باشند. […] بعضی از آنها در اعتراضات آبان ۹۸ حتی هدفشان اعتراض نبوده است. […] خانواده‌های بسیاری از آنها فقیر هستند. نمی‌دانیم چرا به اینها برچسب زندانی سیاسی و امنیتی می‌زنند؟ […] اگر مسئولینی که در راس أمور هستند، خودشان یک ساعت وقت بگذارند و زندانیان را ببینند متوجه خواهند شد، اینها را الکی گرفته‌اند.» این وکیل می‌گوید که «ممکن است چند نفر را آزاد کرده باشند، ولی این تعداد هرگز ۱۵۷ نفر نبوده‌اند.»
ژان، این هم ژان
پدر و مادرش را در کودکی از دست داد. مادرش تب کرد و مرد. پدرش هیزم‌شکن بود، از شاخه‌ی درختی سقوط کرد و جان داد. ژان والژان صدایش می‌کردند که احتمالا از «ژان، بفرما، اینم ژان» (Jean Voilà Jean)تغییر پیدا کرده و پا به دنیای بینوایان ویکتور هوگو گذاشته بود.
خبرگزاری هرانا از قول یکی از فعالین سیاسی که مدتی همراه بازداشتیهای آبان‌ماه در زندان فشافویه زندانی بوده، اطلاع می‌دهد که در میان “آبانی‌ها” در زندان بزرگ تهران دو نفر بودند که شاکی خصوصی داشتند: شرکت جانبو. او می‌گوید، اکثر آبانی‌ها با «اتهام اجتماع و تبانی جهت اقدام علیه امنیت ملی به زندان محکوم شده‌اند.» در پرونده‌ی دو نفری هم که جانبو شاکی خصوصی آنهاست در کنار اتهام “سرقت و تخریب”، اجتماع و تبانی را هم وارد کرده‌اند. «یکی از آنها به چهار سال و دو ماه به خاطر دو گونی ۵ کیلویی برنج و دیگری به خاطر چند شانه تخم‌مرغ هشت حکم گرفته است.»
این فعال سیاسی می‌گوید: «در حال حاضر مسئله اصلی زندانیان این است که آیا عفوی در کار بوده و انجام نشده یا قرار است انجام شود؟ یا اصلا از اساس عفوی نبوده است. براساس شنیده‌ها از مقامات قضایی حداقل نزدیک به هزار تا پرونده‌ی امنیتی مفتوح در دادسرای اوین وجود دارد. ۸۰ تا از آنها زندانیان تهران بزرگ هستند و بقیه هم دیگر زندانیان سیاسی در کشور هستند که آمار آنها را نداریم. تصور من این است، عفوی در کار بوده اما کسانی را آزاد کردند که اساسا زندان نرفته بودند. براساس گفته‌ها از ۱۵۷ نفری که آزاد می‌شدند، گویا ۱۰۰ نفر آنها مربوط به زندان‌های تهران است. اما فقط در زندانی مثل تهران بزرگ فقط شاهد آزادی سه نفر بودیم. این ۹۷ نفر دیگر کجا هستند؟ حداقل اگر ۱۰۰ نفر را در تهران آزاد کرده‌اند، اسامی آنها را اعلام کنند تا شفاف شود. نمی‌توانند ادعا کنند که زندانیان آبان را عفو دادهاند. تا جایی که می‌دانیم فقط دو نفر از آنها عفو شدند.»
این هم‌بندی سابق آبانی‌ها در زندان تهران بزرگ درباره اعطای مرخصی به محکومین اعتراضات مردمی آبان ۹۸ در شرایط کرونا می‌گوید که «نه تنها این زندانیان آزاد نشدند، بلکه وقتی درخواست مرخصی اضطراری کرونا هم داشتند، با آنها همراهی نکردند. آقای وزیری دادیار ناظر بر زندان در دادسرای امنیت ناحیه ۳۳ به آنها می‌گوید مسئولیت این مرخصی‌ها با من است و من خودم کارمند دولت هستم و دو سال است به مرخصی نرفته‌ام. شما چرا باید بروید؟»
این واقعیات که اکنون یک ماه پس از جار زدن «قدرت‌نمایی» و «صلابت نظام» از طریق ماشین تبلیغات رژیم سرکوب و خفقان، آشکار شده‌اند، پرده از حقیقتی برمی‌دارند که در تضاد مورب با “قدرت” و “صلابت” نظام قرار دارد. و آن حقیقت چیزی نیست جز وحشت تیره‌ای که دستگاه‌های حکومت در آن گرفتار آمده‌اند: وحشت از قدرت مردم، از اعتراض گرسنگان، خیزش پابرهنگان. از براندازی!