«ما کارگران پیمانی نفت در پالایشگاه‌ها، پتروشیمی‌ها و نیروگاهها در اعتراض به سطح نازل حقوقها و کاهش هر روزه قدرت خرید خود و عدم اجرای وعده های داده شده، همانطور که اعلام کرده بودیم، اعتصابات گسترده و سراسری خود را از سر می‌گیریم و با تجمع در مقابل مراکز کاری‌مان پیگیر مطالبات خود می‌شویم» با این کلمات بیانیه‌ی شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت آغاز می‌شد که در روز یکشنبه ۳۰ خرداد منتشر شد. اما این نقطه‌ی آغازین این دور جدید از اعتصابات نبود. دو روز پیش از انتشار این بیانیه، اتحادیه آزاد کارگران ایران، جمعه ۲۸ خرداد ۱۴۰۰، گزارش داد که «کارکنان رسمی نفت در واحد عملیاتی دریایی شرکت پایانه‌های نفتی ایران، منطقه جزیره خارک، دست به اعتصاب زدند.» اعتصاب کارکنان رسمی نفت در «اعتراض به تفسیر احمقانه و تبعیض ظالمانه افزایشات عمومی ۱۴۰۰» شکل گرفته بود. اعتصاب کنندگان «از تحویل و پهلوگیری کشتی یکصد هزار تنی Artavil تحت اجاره شرکت ملی نفتکش ، که قصد بارگیری ۶۳۰،۰۰۰ بشکه نفت خام جهت حمل به پالایشگاه بندرعباس را داشت، خودداری کردند و کشتی مذکور مجبور به توقف در لنگرگاه شد.»
در بخشی از بیانیه‌ی منتشر شده توسط شورای سازماندهی آمده بود: «ما کارگران نفت از امنیتی بودن محیط‌های کارمان به ستوه آمده‌ایم و باید به این وضعیت خاتمه داده شود. تشکل و تجمع و اعتراض حق مسلم ماست.» دوشنبه ۳۱ خرداد‌ماه ۱۴۰۰، یک روز پس از انتشار این بیانیه، کارگران پیمانی فاز ۱۴ عسلویه در حمایت از اعتصاب کارگران رسمی نفت در منطقه جزیره خارک، دست از کار کشیدند و به اعتصاب پیوستند: کارگران شرکت پایندان در فاز ۱۴، کارگران پیمانی شرکت ساتراپ و جوشکاران شرکت اکسیر صنعت نفت.
اعتصابت کارگری در روز سه‌شنبه ۱ تیر ۱۴۰۰ در شهر‌ها و مراکز صنعتی دیگر کشور گسترش یافتند. کارگران چه می‌خواهند؟ بخشی از خواست‌های کارگری، آنطور که در بیانیه‌ی شورای سازماندهی عنوان شده، شامل مواردی از این دست هستند:
«- مزد هیچ کارگر شاغل در نفت نباید کمتر از ۱۲ میلیون باشد و باید فورا سطح دستمزدها افزایش یابد و به نسبتی که قیمت اجناس افزایش می‌یابد سطح مزد کارگران نیز بالا رود. بعلاوه سایر سطوح مزدی کارگران باید بر اساس توافق با نمایندگان منتخب کارگران صورت گیرد.
– تعویق پرداخت دستمزدها جرم و یک دزدی آشکار است. حقوقها باید هر ماه بموقع پرداخت شود.
– ما به کار موقت و پیمانی اعتراض داریم و خواستار کوتاه شدن دست پیمانکاران و داشتن امنیت شغلی و دائمی شدن قراردادهای کاری مان هستیم. اخراج کارگر ممنوع.»
به این ترتیب کارزار کارگری «کمپین ۱۴۰۰» در روز سه‌شنبه ۱ تیرماه ۱۴۰۰ کلید خورد. کارگران صنایع نفت، پتروشیمی و نیروگاهها در شهره‌های بوشهر، آبادان، اصفهان، کنگان، تهران، بهبهان و گچساران به اعتصابات پیوستند. کارکنان رسمی نفت، پیش از شروع اعتصاب، طی اولتیماتومی به وزارت نفت اعلام کرده بودند که «چنانچه تا روز یکم تیرماه نحوه افزایشات عمومی حقوق سال ۱۴۰۰ تغییر نیابد و حقوق و دستمزدها افزایش پیدا نکند، در روز ۹ تیرماه دست به تجمع و اعتراض خواهند زد.» از این رو در بیانیه‌ی منتشر شده در روز یکشنبه در خصوص تعیین چارچوب زمانی اعتصابات و ماهیت «اخطاری» آنها به اولتیماتوم کارگران رسمی نیز اشاره شده:
«اعتصاب ما یک اعتصاب اخطاری است و یک هفته در جریان خواهد بود و در روز نهم تیر به صف همکاران رسمی خود که اعلام اعتراض کرده‌اند خواهیم پیوست.»
روز سه‌شنبه ۱ تیرماه، کسری نوری، مدیر کل روابط عمومی وزارت نفت در نخستین و تنها واکنش رسمی از سوی دستگاه‌های حکومتی نسبت به اعتراضات و مطالبات کارگری گفت: «این شرکت ها به وزارت نفت ارتباطی ندارند و بخش خصوصی هستند». این اظهار بی‌تفاوتی و مسئولیت‌ناپذیری در خصوص مشکلات و خواست‌های کارگران واکنشی عملی نیز در پی داشت. پالایشگاه نفت تهران روز سه‌شنبه ۷۰۰ کارگر معترض را به صورت فله‌ای اخراج کرد. این اقدام حاوی پیامی کاملا روشن به کارگران است. و آن این است که کارگر در جمهوری اسلامی حق اعتراض و اعتصاب ندارد و اگر سرپیچی کند، اخراج و سرکوب خواهد شد.
در ماه‌های گذشته اعتراضات صنفی در صنایع و بخش‌های مختلف در سراسر کشور هر روز شدیدتر و گسترده‌تر شده‌اند. در هفته‌های پیش از «انتخابات بایکوت شده‌ی ریاست جمهوری» بازنشستگان تامین اجتماعی، کارگران فعال در صنایع برق و مخابرات، در سراسر کشور هر روز در تجمعات خیابانی فریاد می‌زدند: «بسکه دروغ شنیدیم، ما دیگه رای نمی‌دیم». مردم رای ندادند. حکومت مهره‌ی خود را رئیس‌جمهور کرد. شکاف بین مردم و نظام به یکباره دهان باز کرد و دنیا نظاره‌گر عمق آن بود. اعتصابات کارگری امروز در امتداد همان «ما دیگه رای نمی‌دیم» و «نه به جمهوری اسلامی» هستند. در امتداد براندازی.
شرکت‌ها و مراکزی که طبق گزارشات در جریان «کمپین ۱۴۰۰» به اعتصابات سراسری پیوسته‌اند:
کارگران عملیات دریایی شرکت پایانه‌های نفتی ایران، خارک
شرکت سینا پالایش قشم
شرکت جهان پارس
فاز ۱۳ کنگان
شرکت مخازن نفت قشم
پتروشیمی گچساران
پتروشیمی بوشهر
پتروشیمی «عمران صنعت» میدان گازی پارس جنوبی
شرکت لیدوما
فاز ۱۳ (فاز اختر) پارس جنوبی
پتروشیمی صدف
کارگران پروژه‌ای شرکت ای‌جی‌سی پالایشگاه آبادان
شرکت پتروشیمی جهان پارس
کارگران پیمان‌کاری حاجی پور
شرکت پایندان
پالایشگاه بیدبلند بهبهان
شرکت ساتراپ صنعت
شرکت ریتون
شرکت اورهال پالایشگاه نفت تهران
پالایشگاه آدیش جنوبی
شرکت ماشین‌سازی اراک
شرکت اکسیر صنعت
پالایشگاه تندگویان
پتروشیمی دنا پالایشگاه بیدخون
