غنیمت اژدری یکی از ۱۷۶ مسافر پرواز شماره ۷۵۲ شرکت هواپیمایی بین‌المللی اوکراین بود که با شلیک موشکهای سپاه پاسداران در هجدهم دی ماه سال ۱۳۹۸ سرنگون شد. غنیمت دختری ۳۶ ساله و دانشجوی دکتری در دانشگاه گوئلف درایالت انتاریوی کانادا بود. پر از شور بود و زندگی. علاقه ی وافری به محیط زیست داشت. غنیمت در رشته ی دکتری منابع طبیعی دانشگاه تهران پذیرفته شده بود ولی یکی از فرزندان مقامات جمهوری اسلامی جایش را غصب کرد. با این حال او دست از آرزوهاش نکشید و سالها تلاش کرد و توانست بورسیه دانشگاه گوئلف را از آن خود کند. شهریور سال ۱۳۹۸ غنیمت به انتاریو آمد.
موضوع پروژه ی دکترای غنیمت ایجاد قوانین و سیاستهایی در سطح بین المللی، برای حفاظت از محیط زیست با بکارگیری نیرو و نقش بومیان بود. استاد دانشگاهش می گفت که غنیمت مثل یک بمب انرژی بود. ” دختری ریزه میزه که میتوانست توجه عموم را به خودش جلب کند، نه بخاطر دانش و علمش بلکه این علاقه و اشتیاقش به حفظ محیط زیست بود که همه را جذب میکرد.”
سپاه پاسداران و نیروهای جمهوری اسلامی به قتل مسافران پرواز ایران- اوکراین بسنده نکردند. بعد از سه روز دروغ و فریبکاری و انکار دخالتشان در سرنگونی هواپیما، دست به تهدید خانواده های جان باختگان زدند. خانواده ها به وزارت اطلاعات و یا اطلاعات سپاه احضار و تهدید به تجاوز شدند. به برخی از آنها گفته شد که “آنچه با پدر پویا بختیاری کردیم با شما میکنیم”. منوچهر بختیاری تاکنون دو بار دستگیر و زندانی شده است و ماهها در زندان انفرادی نگهداری و تهدید شد، تنها به این دلیل که دادخواه خون پسرش، پویا بختیاری بود که در اعتراضات سراسری آبان ماه سال ۱۳۹۸ توسط نیروهای جمهوری اسلامی کشته شد.
حتی مزار تعدادی از قربانیان توسط نیروهای ستمگر رژیم مورد حتک حرمت قرار گرفت. سنگ تصویر سارا و سیاوش بر سر مزارشان را کندند و بردند.
در سالگرد سرنگونی هواپیمای اوکراینی، بازماندگان تهدید شدند که اجازه برگزاری هیچ نوع مراسمی را بدون هماهنگی با بسیج و یا نیروهای سپاه را ندارند. به تعدادی از خانوادههای قربانیان که قصد گرفتن مراسم بر سر مزار عزیزانشان را داشتند گفته شد “از کجا می دانی که فرزندت اینجا خاک شده؟ خودت جسدش را دیدی؟” بعد از این تراژدی وحشتناک خانوادههای قربانی قادر به شناسایی عزیزانشان نبودند.
جمهوری اسلامی با شهید نامیدن ۱۲۷ مسافر ایرانی پرواز ایران-اوکراین بدون کسب اجازه از خانوادههای قربانیان به اذیت و آزار روحی آنها ادامه داد. در این بین پروپاگاندای رژیم بیکار ننشست و به دروغ‌پردازی و انتشار این دروغ‌ها به زبان‌های مختلف در شبکه‌های مختلف پرداخت، تا دروغ‌ها جا بیفتند و برای همه قابل باور شوند.
خانواده ی غنیمت از شکنجه های روحی رژیم مستثنی نبودند. رسانه های تحت کنترل رژیم در بیست و سوم دی ماه سال ۱۳۹۸، قسمتی از صحبتهای پدر غنیمت را پخش کردند که گفته بود: “اشتباهی رخ داده وهیچگونه عمدی هم نبوده، ما این اشتباه را میبخشیم.” دروغ بود. رسانه‌های حکومتی دروغ منتشر کرده بودند. نه تنها پدر، بلکه هیچ یک از اعضای خانواده اژدری چنین حرفی نزده بودند. پس واقعیت چه بود:
بلافاصله پس از پخش اخبار کذب توسط ماشین تبلیغات نظام، خواهر غنیمت با شبکه های بی بی سی و اینترنشنال نیز مصاحبه کرد و با مقصر خواندن رژیم، این واقعه را “جنایتکارانه” خواند.
عظمت اژدری با بغضی که در گلو داشت در مورد خواهرش صحبت میکرد: ” آنها مقصر این جنایت هستند. ما به دنبال یک شخص نیستیم، اشکال از یک سیستم است. کل سیستمی که چهل سال است دروغ میگوید. آدم های بی لیاقت و بی کفایت در پستهایی قرار میگیرند که نتیجه اش این جنایت هایی ست که میبینیم.”
برای سرپوش نهادن بر جنایاتشان و مقابله با حقایق گفته شده توسط خانواده های قربانیان، شبکه های پروپاگاندای رژیم دست به کار شدند و داستان‌پردازی متفاوتی را شروع کردند. آنها مدعی شدند که دولت کانادا خانوادههای قربانیان را تهدید کرده که اگر جمهوری اسلامی را بخاطر انجام این جنایت فجیع محکوم نکنند ویزاهایشان را تمدید نخواهد کرد.
اما واقعیت چیز دیگری بود.
خانواده ی قربانیان از خروج از کشورو شرکت در مراسم خاکسپاری و یادبود قربانیان منع شده بودند. دولت کانادا ویزای فوری برای خانواده های قربانیان صادر کرده بود، ولی جمهوری اسلامی اجازه‌ی خروج به آنها نمی‌داد.
رژیم مدعی شد دولت کانادا خانوادههای قربانیان را تهدید می‌کرده، همان دولتی که با ساخت تندیس یادبود قربانیان و فشار به رژیم برای روشن شدن واقعیت، کمی دلگرمی برای بازماندگان به ارمغان آورد؛ همان مردمانی که یک بورسیه‌ی دکتری را به نام غنیمت اژدری و میلاد قاسمی برای ارج نهادن به زندگی و پژوهش‌های این دو دانشجوی ایرانی تخصیص دادند. عجیب و ناباوررانه!
این مطلب برگردان فارسی این مقاله به قلم آرزو صابری است
